Λαμπόρντ, Ζαν Μπενζαμέν ντε-

(Jean Benjamin de Laborde, Παρίσι 1734 – 1794). Γάλλος μουσικοσυνθέτης. Υπήρξε μαθητής διάσημων δασκάλων, όπως του Ντοβέρν και του Ραμό, από τους οποίους διδάχθηκε βιολί και σύνθεση. Αφιερώθηκε ιδιαίτερα στο θέατρο, για το οποίο συνέθεσε αρκετές όπερες. Μεγάλη επιτυχία, μεταξύ άλλων, είχαν ο Αμφίων (1767) και η Ismene et Ismenias (1770). Εξαίρετος μουσικολόγος, έγραψε ένα Δοκίμιο για την παλιά και νεότερη μουσική (1780) που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Κατά τη Γαλλική επανάσταση καταδικάστηκε σε θάνατο και καρατομήθηκε.